Günün Masalı: 11 Nisan; Terziyle Dev

Anneler çocuklarını hep güzel sözlerle sever. Bu sözler, iyi şeyler yapmaya özensinler, iyi insan olsunlar diyedir. Bir anne de, ‘İnsanların ne iş yaptıkları değil, işlerini nasıl yaptıkları önemlidir,’ diye öğüt verirmiş oğluna. Oğlan incecik elli, Sıskacık bir çocukmuş. Dövüşçü, savaşçı falan olmak istiyormuş. Ama o okullara almamışlar onu. Bir sanat öğrenmeye  kalkınca da, ellerine bakıp, “Bu nazik ellerle çok güzel dikiş dikebilir,” kararını vermişler.

Çocuk da bir terzinin yanında başlamış çıraklığa. Ustası da annesi gibi, “Yaptığın işi sev, iyi yap işini, o önemli,” diyormuş boyuna. Bizim çocuk iyi bir terzi olmuş sonunda. İşini iyi yapıyormuş ama biraz söyleniyormuş arada. Örneğin ustası, “Şu gömleği teyelle,” mi dedi, hem teyelliyor hem de, ‘Hazır iğneyi elime almışken el dikişiyle incecik dikeyim istersen usta. Sonunda bütün gömleği bana diktireceksin nasılsa,’ diye homurdanıyormuş. Ancak işini iyi yaptığından kimse aldırmıyormuş homurdanmasına. Usta bir terzi sayılıp herkes onu arasa da hep dünyayı gezmek varmış aklında bizim terzinin. Bu yüzden bir gün, mezurasını cebine koyup, iğnesini iliştirip yakasına, düşmüş yollara.

Gide gide bir köye ulaşmış. Köyden bir orman görünüyormuş. Ormanın ortasından da bir kule yükseliyormuş. Köyde kime sorduysa ne ormanla ne de kuleyle ilgili doğru dürüst bir yanıt alamamış. Herkes, “Aman bana ne ormandan, bana ne kuleden, benden ırak, cehenneme direk,” diyormuş. Bizim terzi kuleyi kendi gözüyle görmek için yola düşüp ormana varmış. Varmış ama ne bulmuş kulenin yerinde: Bir dev. Dev bizim terziyi görünce, olanca sesiyle haykırmış: “Ne arıyorsun burada?” Terzinin korkudan sesi kısılmış ama korkusunu belli etmemeye çalışmış: “Ekmek paramı,” demiş. Dev, terzinin korkusuzluğuna şaşarak, “Benim yanımda çalış öyleyse,” diye gürlemiş. Terzi, “İyi de kaç para vereceksiniz bana acaba?” diye sormuş. Dev basmış kahkahayı: “İyi iş valla, hem yanımda çalışacaksın hem para alacaksın. Aklımdayken söyleyeyim, benim takvimim üç yüz altmış altı gündür, dört yılda bir üç yüz altmış yedi gün olur.” Terzi tek söz söylemiş: “Pekâlâ…” Sonra içinden, ‘Ben sorarım sana,’ diye geçirmiş.

O sıra dev nerdeyse terzi boyunda bir testi göstererek, “Git bana bir testi su getir,” diye buyurmuş. Terzi de, ‘Testi testi su taşımakla başa mı çıkılır, niye kuyusuyla alıp gel demiyorsun ki?’ diye söylenerek gitmiş. Dev, ‘Suyu kuyusuyla getirmek mi?.. Bu terzi pek tekin değil anlaşılan…’ diye düşünmüş. Sonra terziden kurtulmak için, “Git bana ormandan biraz odun kes de getir,” demiş. Terzi ormandan kaçar, geri dönmez diye düşünüyormuş. Ama bizim terzi, ‘Bugün git odun kes, yarın git odun kes… Niye ormanın tüm ağaçlarını bir defada isteyip kurtarmıyorsun insanı,’ diye söylene söylene gitmiş. Dev, bizim terzinin bu söylenme huyunu bilmediği için çok korkmuş: ‘Suyu kuyusuyla getirmek, odun yerine bütün ormanı kesmek istiyor. Bu terzi acaba büyücü mü?’

Terzi kan ter içinde odun getirince, dev, bir şans daha vermek istemiş terziye, kaçıp gitsin diye. “Git bana bir iki tane yaban domuzu mu olur, geyik mi olur, yiyecek bir şeyler avla.” Terzi daha büyük bir homurtuyla kalkmış yerinden: ‘Bir kurşunla bin hayvan vurayım istersen!’ Dev sahiden korkmuş, “Aman vazgeçtim,” demiş, “git, yat.” Terzi yatmış uyumuş. Ama devin gözüne uyku girmemiş. ‘Ne yapsam da kurtulsam şu Allah’ın belasından?’ diye düşünmüş bütün gece. Sabah terziyi alıp bir söğütlüğe götürmüş: “Şu ağaçlardan birinin dalına otur bakalım dalı eğebilecek misin?” demiş. Terzi hemen ağaca tırmanmış, sonra derin bir soluk almış. Dal iyice eğilmiş. Ve terzi soluğunu bırakınca bir yay gibi fırlatmış terziyi uzaklara.

Dev sevinmiş, ‘Kurtuldum bu büyücüden,’ diye. Terzi daha çok sevinmiş, ‘Bedavadan ulaştım dünyanın bir ucuna,’ diye. Bu masalı göndermişler çocuklara hediye.