Günün Masalı: 3 Mayıs; Yaramaz Bulut

Ben bilirim, ben bilirim. Ben yaramaz bir bulut bilirim. Ne zaman uyumak için odama gitsem, gelip penceremin önüne dikilir. Hiişt, öyle kıkırdama terliğimin sağ teki. Elbet güneş batınca gidiyorum yatağıma. Ama bu bulut, ortalık kararsa da geliyor pencereme, ışıl ışıl göz ediyor bana. Belki de benden başkası görmüyor onu. İlk gördüğüm günkü gibi maskaralıklar ediyor.

Ben bu maskara bulutu ilk kez nerde görmüştüm biliyor musunuz terlikçiklerim? Kırda. Burdan çok uzakta. Kaç yaşındaydım bilmiyorum. Annem, babam ve babamın arkadaşlarıyla gezmeye gitmiştik. Koşup, oynayıp yorulmuştum. Beni bir kıyıya yatırıp üstüme bir hırka örtmüşlerdi. Bu hırka otlar gibi, annem gibi kokuyor, uykumu getiriyordu. Birden gözüm bembeyaz bir buluta ilişti. Bir yün yumağına benziyordu önce. Işıltılı bir beyazlığı vardı. Bu yumak birden bir balona dönüştü ve yükselmeye başladı. Sonra bir kedi gibi gerindi. Bir tavşana dönüşüp zıplamaya başladığında kulağıma bir ninni fısıldandı sanki. Uyuyuverdim.

Sonra ne zaman gezmeye gitsek gökyüzünde aradım yaramazı. Ama görünmedi. Başka bulutlar vardı. Ama hiçbiri onun gibi kediden tavşana, tavşandan yün yumağına dönüşmüyordu. Işıldamıyor, bana göz kırpmıyordu. Sonra bir gün yatak odamın penceresine konuverdi. Ne zaman mı? Çook önce. Sen daha doğmamıştın terlikçiğim. Bir gün uykumda korktum. Annem uzaktaydı. Ninem, “En sevinçli olduğun günü düşün uyurken,” dedi. “O günün düşünü kur.” İşte o gece bir baktım benim yaramaz bulut penceremde. Şimdi hiç korkulu düş görmüyorum.

Bırak kıkırdamayı yaramaz terlikçik. Sen de uyurken en sevinçli olduğun günün düşünü kur. Bakalım pencerene kim gelecek: Bir bulut mu, kelebek mi?.. Hiişt uyudun mu minik terlik? İyi uykular.