Günün Masalı: 3 Ekim; Çamaşırcının Kızı

Eskiden yoksul bir çamaşırcı kadınla kızı varmış. Çamaşırcının kızı yetişkin, güzel bir kızmış. Anası, konaklarda çamaşır yıkar, kız da evin işlerini görürmüş. 

Bir gün genç kız, zenginlerin gittiği çift kubbeli kent hamamına gitmiş. Peştamallara sarınıp takunyaları giyerek yıkanılan bölüme geçmiş. En güzel kurnalardan birinin başına oturmuş. Daha ilk suları dökünmeye başlarken hamamcı kadın koşup gelmiş. Orası vali beyin hanımının kurnası, diyerek kızı ordan kaldırmış. Kız başka kurnanın önüne oturmuş. Tam bir tas su dökünmüş ki hamamcı kadın yine dikilmiş karşısına. Orası tüccarın karısının kurması diyerek kaldırmış. Boş kurnalardan birinin başına gitmiş hemen. Hamamcı kadın kızı oraya da oturtmamış. Zavallı kız, ayakta yarım yamalak yıkanıp kurunmadan giyinerek çıkıp gitmiş hamamdan. 

Akşama annesi eve geldiğinde kızını hüngür hüngür ağlar bulmuş. Neden ağladığını sormuş. Kız gözyaşları arasında hamamda başına gelenleri anlatmış. 

Çamaşırcı kadın olanlara çok üzülmüş. Ama elden ne gelir? Kadıncağız ertesi sabah erkenden büyük bir konağa çamaşır yıkamaya gitmiş. Çamaşır yıkarken bir yandan da ağlıyormuş. Evin hanımı üzüntüsünün nedenini sormuş. Kadın her şeyi anlatmış ona. Evin hanımı gülmüş: 

–Sen hiç dert etme bu işi, demiş. Konağın arabasını bir günlüğüne size verir, ikinizi de hamama gönderirim. 

Dediğini de yapmış. Sırmalı, güzel bir hamam bohçası hazırlamış. İçine fildişi bir tarakla altın bir tas koymuş. Çamaşırcı kadına güzel bir giysi giydirip kızına da süslü, güzel giysiler yollayarak kadını arabaya bindirdiği gibi evine göndermiş. Yalnız kadına hiç para vermemiş. Bunu da bilerek yapmış. İçinden: ‘Varlıklılık taslamak neymiş görsünler,’ demiş. 

Kız, annesini o kılıkta görünce tanıyamamış. Annesi olanları anlatmış. Kızını da bir güzel giydirip başlarına geleceklerden habersiz, sevinçle arabaya binip iki kubbeli büyük kent hamamına gitmişler. 

Hamamcılar çift atlı kupa arabasını görünce bunları saygıyla karşılamışlar. Kollarına girip ikisini de varlıklı müşterilerin alındığı karşılıklı iki sediri olan kafesli bölmeye buyur etmişler. 

Onlar orada dinlenirken karşılarındaki boş sedire bir başka süslü hanım gelmiş. Çamaşırcının kızı yeni gelen hanımla ahbap olmuş. Dereden tepeden konuştuktan sonra hamama girip güzelce yıkanmışlar. 

Hamamın sıcaklığından çıkınca yine kafesli bölmelere gelmişler. Çamaşırcının kızı hamam yorgunluğunu gidermek için çay söylemiş. Tam o sırada çamaşırcı kadının aklına varlıklı hanımın hamamda harcamaları için para vermediği gelmiş. Ceplerinde beş kuruş yokmuş. Heyecandan tir tir titremeye başlamış zavallı kadın. 

O öyle titreyedursun, sıra hamamcının hesabını ödemeye gelince sonradan gelen hanım pırıl pırıl bir altın vererek hepsinin hesabını görmüş. Onlara hiç para ödetmemiş. Çamaşırcının kızı altta kalır mı hiç? Yeni tanıştıkları hanımı akşam yemeğiyle gece yatısına kendi konaklarına buyur etmiş. Çamaşırcı kadının yüreğine iniyormuş neredeyse. ‘Bu kız delirdi heralde,’ diye düşünmüş. Kadın, kızın nazik çağrısını geri çevirmemiş elbet. Oysa ki kız, kadını laf olsun diye, nasılsa kabul etmez diye çağırmışmış. Gene de bozuntuya vermemiş. 

Hamamdan çıkınca arabayı kendilerini bekler bulmuşlar. Üçü bindikten sonra arabacı sormuş: 

–Nereye gidiyoruz küçük hanım? 

–Bizim konağa, ben dur dediğimde durursun. 

Araba yola koyulmuş. Git babam git, git babam git. Kentin sokaklarını dolaşıp duruyorlarmış. Kızın bir yerde dur demesi gerekiyormuş artık. Sonunda gözüne ilişen ilk gösterişli konağın önünde arabacıya dur demiş. Bereket konağın kapısı açıkmış. 

Arabadan inmişler. Kız, arabacıya gizlice: 

–Yarın sabah erkenden gelip bizi al, demiş. 

Konağa girmişler. İçerisi saray gibiymiş. Hizmetçiler, halayıklar, uşaklar içerde dört dönüyorlarmış. Ama hepsinin yüzü asıkmış. Meğer evin hanımı yakında ölmüş, bugün de ölümünün kırkıncı günüymüş. Bütün bu hazırlıklar ondanmış. Hizmetçiler o yüzden gelenleri yadırgamamışlar. Konak sahibinin yakını sanmışlar. Kız bu durumdan yararlanarak annesiyle konuğu güzel bir odaya almış. Kendisi sofaya çıkıp hizmetçiyi çağırarak, önemli bir konuğu olduğunu söyleyip sofrayı hazırlatmış. Evin beyi gelince de kendisine haber verilmesini istemiş. 

Az sonra görülmemiş bir sofra donatılmış. Üç hanım birlikte oturup birlikte yemeklerini yemişler. Kahveler içilirken hizmetçi gelip beyin geldiğini haber vermiş. Kız onları oturma odasında bırakarak sofaya çıkmış. Hizmetçinin gösterdiği odaya girmiş. Olanı biteni konağın sahibine anlatmış: 

–Bir konak bulmam gerekiyordu, karşıma sizinki çıktı. Sizden bu gecelik bizi konuk olarak kabul edip utandırmamanızı diliyorum. Yarın erkenden geldiğimiz gibi gideriz. 

Konağın sahibi genç bir delikanlıymış, kızın anlattıklarını ilgiyle dinlemiş. Kızı da beğenmiş. Ama bunu belli etmemiş. 

–Peki bu akşamlık kalın, demiş. Bir daha da böyle delice oyunlara kalkışmayın. 

O akşam kızla annesi ayrı odalarda yatmışlar. Konuklarını başka bir odada yatırmışlar. Baş başa kaldıklarında kız, annesine hiçbir şey söylememiş. 

Sabahleyin erkenden, kızın tembihlediği gibi araba konağın kapısına gelmiş. Kızla annesi konuklarını arabaya bindirip göndermişler. 

Bir süre sonra da çamaşırcı kadınla kızı, eski giysileriyle yattıkları odadan çıkarak kimseye görünmeden konaktan ayrılıp kulübelerinin yolunu tutmuşlar. Orada kendilerini çift atlı, yaldızlı bir arabanın beklediğini görmüşler. Araba onları alıp kentin büyük mağazalarından birinin önünde durmuş. Mağazada kadınla kız, tepeden tırnağa yeni giysilerle donatılmış. Birçok giysi paketi de arabaya yükletilmiş. Dönüşte araba ikisini de gece kaldıkları konağın önüne getirmiş. Konağın sahibi onları evin kapısında karşılayıp saygıyla çamaşırcı kadının elini öpmüş, kızıyla evlenmek istediğini söylemiş. 

–Bundan böyle ikinizin de evi burası, diyerek onları konağa buyur etmiş. Böylece üçü birlikte mutlu bir ömür sürmüşler.