Günün Masalı: 29 Ağustos; Bahçıvanla Şah

Ben bilirim, ben bilirim, ben şahların, padişahların masallarda kılık değiştirip başkası gibi görünmek istediklerini bilirim. Böylece dünyada neler olup bittiğini öğrenmek isterlermiş. Biz ne yapıyoruz dünyada olup bitenleri öğrenmek isteyince, bilmiyor musunuz küçük terlikler, ya siz püsküllü minderler? Televizyonu açıyoruz, radyoyu açıyoruz ya da gazete okuyoruz…

O zaman gazete yokmuş, radyo yokmuş, televizyon yokmuş… Bir bahçıvan varmış ama. Öyle güzel kavunlar karpuzlar yetiştirmiş ki… Karısına, “Bu yıl karpuzlar çok kırmızı, çok tatlı… Kavunlar çok güzel kokulu, pek ballı. Şunlardan bir çuval seç de Şahoğlu Şah Abbas’a götüreyim, yesin,” demiş. Karısı da, “Aman efendi ne güzel düşündün, hemen seçiyorum,” diye yanıt vermiş. Adam karısının hazırladığı kavun karpuz çuvalını yüklemiş eşeğine, saraya doğru yola çıkmış. Yolda olacak bu ya, Şah Abbas ile veziri Allahverdi Han‘a rastlamış. Kılık değiştirmiş oldukları için onların kim olduğunu bilememiş. Onlara sarayın yolunu sormuş. Şah yolu tarif etmiş sonra sarayda ne işi olduğunu öğrenmek istemiş. Bahçıvan anlatmış şaha götürdüğü kavun karpuzu. Şah, “Herkes şaha altın inci getiriyor, şah senin kavun karpuzunu ne yapsın?” diye sorunca, “Herkesin gücü altına inciye yetiyor onu armağan ediyor, benim gücüm kavun karpuza,” demiş. Bu sefer vezir, “Şah geri çevirirse armağanını ne yapacaksın?” diye üstelemiş. Bahçıvan sinirlenmiş, “Ben onun vatandaşı değil miyim? Kabul etmezse beni vatandaşlıktan atsın, herkesin altın incisini başına çalsın,” diye sövmüş. Sonra sürmüş eşeğini. Şah ile veziri bir başka yoldan saraya dönüp üstlerini değiştirmişler. Biraz sonra görevliler bahçıvanı getirmiş. Şah, “Hoş geldin köylü ne istiyorsun?” diye sormuş. Bahçıvan heyecanla, “Bu yıl çok güzel kavun karpuz yetiştirdim, tatsın diye şaha getirdim,” diye açıklamaya girişmiş. Vezir Allahverdi Han hemen, “Herkes altın inci getiriyor, sen kavun karpuz getirmişsin. Şah senin kavun karpuzunu ne yapsın?” diye çıkışmış. Bahçıvan, “Benim gücüm buna yetiyor, şah ister kabul etsin, ister yolda dediğim olsun,” diye mırıldanmış. Şah, “Bahçıvan yolda ne dediğini doğru anlatırsan armağan veririm, yalan söylersen başını kestiririm,” diye gözdağı vererek sorguya çekmiş onu. Bahçıvan korkmadan yolda karşılaştığı adamları, konuştuklarını anlatmış. Şah da, “Bu adamın kavun karpuzunu boşaltın, çuvalına altın doldurun,” buyruğunu vermiş. 

Bahçıvan çıkınca vezir, “Şahım sana sövene altın veriyorsun bu doğru mu?” diye eleştirmiş Abbas‘ı. Abbas, “Ömründe altın harcamamış adamın armağanı eleştirilince sövmesi doğal,” demiş. Allahverdi Han, “Ben köylüden armağanınızı geri alırım,” demiş Şah “Bahçıvan senden akıllı dikkat et,” demekle yetinmiş. 

Allahverdi Han, atına binip, eşeği ve çuvalıyla kan ter içinde giden köylüye yetişmiş. “Dur köylü,” demiş, “sana sorduğum sorulara yanıt veremezsen altınları geri vereceksin.” Bahçıvan serinkanlılıkla, “Sor,” demiş. “Gökteki yıldızların tam sayısını söyle?”

“Eşeğimin kılları kadar.” 

“Yanlış…”

 “İyi say… Eksiği fazlası varsa o zaman söyle.” Allahverdi Han bahçıvanın “Say,” önerisini kabul edemeyeceği için bu sefer, “Peki bu anda Allah nerde ne yapıyor söyle bakalım?” demiş. Bahçıvan, “Bu soruya hayvan üstünde yanıt vermek saygısızlık olur, in atından yanıt vereyim,” demiş. Bahçıvan eşeğinden inmiş altınlarını almış eline, Allahverdi Han atından iner inmez sıçrayıp ata binerek demiş ki, “Allah şimdi burada senin atını bana veriyor,” sonra atı sürüp gitmiş 

Allahverdi Han gülerek dönmüş saraya. Abbas Şah‘a olanları anlatırken de gülüyormuş. Siz de güldünüz mü terliklerim, minderlerim? Hadi uyuyun!