Günün Masalı: 1 Temmuz; Tavşan İle Kirpi

Miyav vardı, miyav yoktu, bir kırda bir beyaz tavşan vardı. Biz bu tavşana Pofuduk diyelim mi, miyav mı? Bu Pofuduk kibirli bir tavşanmış. Hani, ‘Küçük dağları ben yarattım, büyük dağlar babamdan kaldı‘ diye bir söz vardır. İşte bizim Pofuduk böyle davranırmış. Böyle davranan miyavcıklar da mı var? Olabilir ama ben öyle kibirli miyavlardan değilim, yalnızca kendimi birazcık beğenirim.

Neyse, masalımıza miyavlayalım. Bir tatil günü Bay Kirpi biraz hava almaya çıkmış. Birazcık yürümüş ki, Pofuduk‘a rastlamış. Bay Kirpi nazik bir biçimde, “Günaydın,” demiş Pofuduk‘a. Pofuduk ağzının kenarıyla, “Naydın,” diye yanıt vermiş. Bay Kirpi, “Hava ne güzel değil mi?” demiş, “siz de yürüyüşe mi çıktınız?”

Pofuduk alayla gülmüş, “Nee yoksa sen yürüyüş mü yapıyorsun?” Bay Kirpi, tavşanın alayını anlamazlıktan gelmiş: “Evet,” demiş, “sizin dilde başka bir şey mi deniyor buna?” Pofuduk alaycılığı belli olsun diye basmış kahkahayı, “Hah hah haa! Yürüyüşe yürüyüş denir de, bu seninki yürüyüş sayılır mı bilmem?”

“Neden?”

“Hahhah Haay! Bacakların çarpık senin… Bacakların çarpık.”

Kirpi bu söze kızmış. Bir insanın kusurlarıyla alay etmenin ayıp olduğunu bilmeyen bu tavşana ders vermek gerekirmiş. “Bacaklarım çarpık, çirkin ama çok işe yarar,” demiş, “sizin bacaklarınızdan bile hızlıdır.” Bu söz bizim kibirli Pofuduk‘u kızdırmış, “Hiçbir bacak, tavşan bacaklarından daha hızlı değildir!” diye haykırmış. Alay sırası Bay Kirpi‘deymiş: “Göreceğiz.”

Pofuduk dövüşecek gibi kabarmış: “Hemen yarışalım!” Bay Kirpi, “Acele etmeyiniz,” demiş. “Önce gidip kahvaltımı edeyim. Sonra yarışı kaybeden kazanana ne verecek ona karar verelim.”

Pofuduk şöyle bir düşünmüş: “Bir araba şalgam ya da havuç… Nasıl?”

“Çok iyi… Nerde yarışalım?”

“Şu tarlada, yarım saat sonra.”

Kirpi hemen koşmuş eve. Karısına demiş ki: “Hemen şu tarladaki saban izinin bir ucuna gizlen. Tavşan sana yaklaştığında başını kaldırıp ‘Ben daha önce geldim,’ diye seslen.”

Böylece Pofuduk ile Bay Kirpi yarışmaya başlamış. İkisi de saban izlerinin uçlarına girmişler, koşmaya başlamışlar. Daha doğrusu tavşan koşmuş, kirpi biraz gidip dönmüş geri. Sonra Bayan Kirpi seslenmiş: “Ben daha önce geldim.” Pofuduk şaşmış bu işe.

“Yeniden yarışalım mı?”

Bayan Kirpi “Olur,” demiş.

Bu kez, “Ben daha önce geldim,” diye seslenen Bay Kirpi‘ymiş. Bu koşu yetmiş kez yinelenmiş. Tavşan, Bay Kirpi ile Bayan Kirpi‘yi ayıramamış birbirinden. Kendi güzelliğine, hızlılığına öyle hayranmış ki, başkalarının özelliklerini değil yalnız kusurlarını görürmüş. Hem yarışı hem bir araba şalgamı yitirmiş. Acaba birisiyle alay etmenin çirkin bir şey olduğunu anlamış mı? Ama masalı miyavlayan, sen anladın değil mi?