On Kasım

Mateme girmiş milletimiz;
Öyle çok yanmış ki yüreğimiz,
Tutuşmuş yeryüzü ve göklerimiz,
Hüzün bulutları çökmüş ülkemize.
Yurdumuzun her yerinde;
Kapılmış milletimiz gözyaşı seline,
Ki emperyalistlerin haricinde,
Dünyanın bütün mazlum ülkeleri de,
Dâhil olmuşlar kederimize.
Çünkü
Bin dokuz yüz otuz sekiz de;
On Kasım gününde,
İstanbul-Dolmabahçe’de,
Saat dokuzu beş geçe,
İstiklal ve istikbal için savaşan,
Türk devriminin önderi olan,
Milletimizi karanlıklardan;
Aydınlıklara çıkaran,
Türkiye Cumhuriyeti’ni kuran,
Devrimleriyle, ilkeleriyle,
Fikirleri ve eserleriyle,
Büyük Türk milletine
Ve mazlum milletlere,
Yepyeni bir dünya kuran,
Ve uğruna her şey feda edilen,
Kanlar dökülen, canlar verilen
Vatanımızın topraklarında,
Evrenin döngüsü gereğince,
Ruhen değil, bedenen sadece,
Yeryüzü yaşamına veda ile
Göç etti yeni ikametine;
Ayrılıp aramızdan bu ulu önderimiz
Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ümüz!
Birinci Dünya Savaşı’nda;
Mağlubiyet yılgınlığında,
Umutların ve ruhların sarsıldığında;
Bir harekât üssü olarak kullandığı,
Büyük Millet Meclisini
Ve ilk hükümetini kurduğu,
Türkiye Cumhuriyeti’ni ilan ettiği
Ve başkent yaptığı Ankara’da,
Anıtkabir oldu artık ziyaretgâhımız,
Ama gönlümüzde hep yaşar Atamız.
Her bir ferdiyle de milletimiz;
Gayrı birer Mustafa Kemal’iz,
O’nun askerleriyiz
Ve eserlerinin bekçi neferleriyiz,
Öyle düşünür öyle söyleriz,
İzinde yürür ve izinde ölürüz,
Çünkü biz
Duygu ve fikren Atatürkçüleriz.
Her on Kasım’da olsa da törenimiz,
Biz her gün Atamızı yâd ederiz
Ve yâd ettikçe daha da güçleniriz
Ki Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ümüz
Ulusumuzun kalbinde ölümsüzdür ölümsüz!
   İzzettin Özgibar
Kasım 1988 Ankara