Günün Masalı: 2 Ocak; Yıl Annenin Çocukları

O gün çocuk çok yorgundu. Masal anlatma sırası ondaydı ama aklına hiç masal gelmiyordu. Adnan Taylan Sakin‘e telefon etti: 

“Taylan, bana bir masal anlatır mısın?” 

Taylan bu soruyu duyar duymaz anlatmaya başladı: 

Ay varmış, ay yokmuş. Yıl annenin 12 tane çocuğu varmış. Bunların adları: Ocak, Şubat, Mart, Nisan, Mayıs, Haziran, Temmuz, Ağustos, Eylül, Ekim, Kasım ve Aralık’mış. Yıl anne çocuklarını ‘aylarım‘ diye severmiş. Ama hepsini birden göremezmiş. Ayları, annelerine sırayla gelirler, onun yanında belirli gün sayısınca kalırlarmış. 

Yıl anne, çocuklarının yanında ne kadar kalacaklarını bilmek ya da aylarının kaç gün çektiğini hatırlamak için onlara misketler vermiş… Her birine otuz tane. Sonra da demiş ki: 

–Sakın bu misketleri kaybetmeyin. Kaybettiğiniz misket sayısı gününüzden eksilir. Misketi bulanın gün sayısı artar. 

Yıl annenin çocukları sırayla otuz gün gelip gitmişler annelerinin yanına. Bir gün Şubat ağlayarak demiş ki: 

–Yıl anne, ben misketlerimden birini kaybettim, yanından erken ayrılacağım. 

Yıl anne kızmış ama ona bir misket vermiş. 

Aradan zaman geçmiş, yine Şubat‘ın iki gözü iki çeşme: 

–Yıl anne, misketlerim yitti gitti… İki misketim eksik. 

Hadi bakalım iki misket daha vermiş Yıl anne. Ama Şubat‘ın dağınıklığı, savrukluğu 

bitmemiş. İkide bir annesinden yedek misket istemiş. 

Sonunda Yıl annenin sabrı tükenmiş, tüm aylarını toplayıp, demiş ki: 

–Hadi, herkes misketlerini göstersin. Günlerinin sayısını bildirsin. 

Sayıp bakmışlar, ne görsünler: 

Ocak 31, Mart 31, Nisan 30, Mayıs 31, Haziran 30, Temmuz 31, Ağustos 31, Eylül 30, Ekim 31, Kasım 30, Aralık 31 gün değil mi? Şubat’ın yalnız 28 misketi var. 

Yıl anne: 

–Şubat, bu ne? der demez, Şubat başlamış ağlamaya: 

-Anne görüyorsun, ağabeylerim, ablalarım benim misketlerimi bulmuşlar, almışlar. Onları bana geri versinler. 

Yıl anne bu isteğe yanıt vermeden elinde 31 gün olan aylar bir ağızdan bağırmışlar:  

–Şubat günlerinin değerini bilmedi. Onları aramadı, bize bile sormadı. Geri vermeyiz. 

Yıl anne de, elinde 30 gün olan aylar da hak vermişler, Ocak, Mart, Mayıs, Temmuz, Ağustos, Ekim ve Aralık’a… Yalnız elinde 30 gün olanlardan Mayıs demiş ki: 

–Yıl anne, ben arada bir, günlerimden birini ödünç versem de Şubat seni bir gün fazla görse. 

Yıl anne, bu iyi huylu kızının saçlarını okşamış. 

–Senin ödünç vermene gerek yok, Şubat beni dört yılda bir 29 gün görsün demiş. İşte o günden beri, değişmez ayların gün düzeni. Eğer aklında tutamazsan Ocak 31, Şubat 28, Mart 31, Nisan 30, Mayıs 31, Haziran 30, Temmuz 31, Ağustos 31, Eylül 30, Ekim 31, Kasım 30, Aralık 31 diye, ne yapacaksın? 

Yumruklarını sıkacaksın, ellerine bakıp ayları sayacaksın. Yumruğundaki şişkin yere gelen ay 31, çukura gelen ay 30 gün çeker. Temmuz’da biter bir yumruğun. Öteki Ağustos ile başlar. İkisi de çıkıntıda, ikisi de 31 gün. Gördün mü ne kolay. Yalnız Şubat 28 gün çekiyor. Ne zaman 29 gün olur? Onu bulmak için yılı gösteren rakamların son ikisine bak. Bu rakamların gösterdiği sayılar dörde bölünüyor mu? Dört, sekiz, on iki gibi… Ya da sıfır mı? 

Dört yılda bir 29 gün görür annesini Şubat. O yüzden hırçındır, yaramazdır. 29. Şubat’ta doğan çocuklar da dört yılda bir kutlayabilirler doğum günlerini. 

31 gün çeken ayların kimi günleri de çok soğuktur. İşte bu soğuk günler Şubat’ın kaybettiği günlerdendir.