Günün Masalı: 18 Temmuz; Bastonlu Tilki

Tilkinin biri bir gün yiyecek aramaya çıkmış. Ormanda dolaşırken bir baston bulmuş. Bastonu alıp dolaşmasına devam etmiş. Aramış taramış, ne ağzına layık bir av ne de bir lokma yiyecek bulabilmiş. 

Akşama doğru bir köye varmış. Gördüğü ilk evin kapısını çalmış. Kapıya çıkan adama: 

–Yolcuyum, bir geceliğine evinize konuk alamaz mısınız beni? demiş. 

Ev sahibi: 

–Evimiz çok dar. Seni yatıracak yerimiz yok, demiş. 

Tilki: 

–Olsun, demiş. Ben sizi tedirgin etmeden ocağın yanına kıvrılırım. Bastonumu da ocağa dayar yatarım. 

Adam, tilkiyi buyur etmiş. Tilki gidip ocağın yanına kıvrılmış. Bastonunu da ocağa dayayıp uyumuş. 

Tilki, sabahleyin horozlar ötmeden erkencecik uyanmış. Bastonunu ocağa atıp yakmış. Ardından avazı çıktığı kadar bağırmaya başlamış: 

–Bastonuma ne oldu? Ben bastonumu isterim! Onu bir horoza bile değişmezdim. Tilkinin gürültüsüne herkes uyanmış, ev sahibi olan bitenden bir şey anlayamamış. Tilkiyi susturmak için kümesten bir horoz seçip vermiş. Tilki horozu alır almaz oradan uzaklaşmış. 

Dağda bayırda gününü geçirdikten sonra akşama doğru bir köye uğramış. Gördüğü ilk evin kapısını çalmış. Ev sahibi: 

–Kim o? diye sormuş. 

Tilki: 

–Bir yolcu, demiş. Beni bir geceliğine evinize konuk alamaz mısınız? 

Adam kapıyı açıp: 

–Evimiz çok dar, seni yatıracak yerimiz yok, demiş. 

Tilki: 

–Olsun, demiş. Ben sizi tedirgin etmeden ocağın yanına kıvrılırım. Horozumu da ocağın yanına bağlar yatarım. 

Adam, tilkiyi buyur etmiş. Tilki gidip ocağın yanına kıvrılmış. Horozunu da ocağın yanına bağlayıp uyumuş. 

Sabahleyin daha kimse kalkmadan uyanmış. Horozun tüylerini yolarak bir güzel yemiş. Tüyleri de ocakta yakmış. Ardından avazı çıktığı kadar bağırmaya başlamış: 

–Horozuma ne oldu? Ben horozumu isterim! Onu bir kaza bile değişmezdim. 

Ev halkı tilkinin gürültüsüne uyanmış. Ev sahibi olan bitenden bir şey anlayamamış. Tilkiyi susturmak için besili kazlarından birini tilkiye vermiş. Tilki kazı alıp oradan uzaklaşmış. 

Gününü dere tepe dolaşarak geçirdikten sonra akşama doğru bir köye uğramış, Gördüğü ilk evin kapısını çalmış. Ev sahibi: 

–Kim o? diye sormuş. 

Tilki: 

–Bir yolcu, demiş. Beni bir geceliğine evinize konuk almaz mısınız? 

Adam kapıyı açıp: 

–Evimiz çok dar, seni yatıracak yerimiz yok, demiş. 

Tilki: 

–Olsun, demiş. Ben sizi tedirgin etmeden ocağın yanına kıvrılırım. Kazımı da ocağın yanına bağlar yatarım. 

Adam, tilkiyi buyur etmiş. Tilki gidip ocağın yanına kıvrılmış. Kazını da ocağın yanına bağlayıp uyumuş. 

Sabahleyin herkesten önce uyanmış. Kazın tüylerini yolarak bir güzel mideye indirmiş. Tüylerini de ocakta yakmış. Ardından avazı çıktığı kadar bağırmaya başlamış. 

–Kazıma ne oldu? Ben kazımı isterim! Onu bir kuzuya bile değişmezdim. 

Tilkinin gürültüsüne herkes uyanmış. Ev sahibi olan bitenden bir şey anlayamamış. Ama tilkiden de kuşkulanmış. Dışarıya çıkıp köpeğini bir çuvalın içine koyarak getirmiş. Çuvalı tilkiye uzatıp: 

–Al sana besili bir kuzu, demiş. Sırtına yükleyip buradan hemen uzaklaş. 

Tilki, sevincinden şarkılar, türküler söyleyerek yola düşmüş. Gitmiş, gitmiş. Ormanın kuytu bir köşesine gelince, kuzuyu yemek için ağzını şapırdatarak çuvalı açmış. Çuvalın içinden hır diye bir köpek fırlayınca bu tabanları yağlayıp kaçmaya başlamış. Hâlâ da kaçıyormuş.