Günün Masalı: 14 Haziran; Geceyi Seven Çiçek

Ben bilirim, ben bilirim. Ben pek çok çiçeğin adını bilirim, rengini bilirim. Kitaplarda gördüğüm çiçek resimlerine dikkat ederim. Parklardaki çiçeklerin adını sorarım. Kimi çiçek güzel kokar, kimisinin kokusu yoktur, kimi tohumla çoğalır, kimi soğanla. Kimi ağaçlar çiçek açar, meyve vermez. Hepsini sorarım. Sen bilir misin yeni terlik? Sen bilmezsin. Yeni geldin bu eve daha. Ben her akşam masal anlatırım sanma. Ben haftada bir masal anlatırım. Masal seviyorsan, her akşam bir masal anlatılır bu evde. Şimdi susup dinle. 

Bir bahçede adı ‘sefa’ olan iki çiçek varmış. Birisi sarı, pembe ve kırmızı açarmış. Öteki de pembe, mor, beyaz. Bu sefalardan biri her gün güneşi övermiş, “Güneş gibisi var mı? Sabah güneşin ışığıyla uyanır açılırsın. Gece üstüne çiy yağmıştır. Isınırsın, ohh, kokunu yayarsın. Rengin güneşle ışıldar iyice. İnsanlar ‘Ay ne güzel renk bu böyle,’ der, seni görünce. Kelebekler, bal arıları, yaban arıları dans eder çevrende. Ben çiçeklerimi hemen yummak isterim güneş gidince. Gündüzdür günün en güzel bölümü.” Öteki sefa geceyi anlatırmış arkadaşlarına. “Güneş batıya yaklaşınca ancak dayanılır bu yaz sıcağına. Güneş batınca birer birer yıldızlar belirir gökyüzünde. Sonra ay doğar. Gecenin içinde güzel kokusu yükselir ağaçların. Ihlamurlar, iğdeler daha keskin kokar. Ve gece kelebekleri uçmaya başlar. Onların kanatları geceye benzer koyu renkli ve pırıltılı. Öyle güzel masallar bilirler ki. Işığa âşıktır gece kelebekleri. Kimileri onlara pervane der. Pervaneler gördükleri ışığın çevresinde dans ederler. Utangaç kirpiler dolaşır bahçelerde. Yıldızlar gece açılan çiçeklere göz kırpar. Bu göz kırpışları izlersen bir yıldız masalı öğrenebilirsin. Günün en güzel bölümü gecedir.” 

Menekşeler, yıldız çiçekleri, hercailer, margaritalar, kahkahalar, sarmaşıklar, hanımelleri ve güller sefaların çekişmesinden yorulmuşlar. Çünkü sefaların ikisi de soruyormuş, “Sana göre günün güzel yarısı hangisi?” diye. Ve her yanıt darıltıyormuş ötekini. Sonunda Doğa Anne‘yi çağırmışlar. Hakemlik etsin diye sefalara. Doğa Anne dinlemiş ikisini de. Sonra birine, “Bu kadar çok seviyorsan gündüzü, sen gündüzleri aç,” demiş, “adın gündüzsefası olsun.” Ötekine de, “Senin adın da gecesefası olsun,” demiş, “uyanık kal gece boyunca.” Ama gecesefasının akşamdan açtığını görenler ona akşamsefası da derler. Gece sefaları akşamdan açar, çocuklar uyumadan görsünler diye renklerini. Duydun mu yeni terlik? Söyle bakalım sen nasıl bir çiçek olmak isterdin?